Kerinduan ini.....

Hari ini ialah Sabtu. Hari ini ialah saya bekerja. Saya sgt bosan. Bosan dan sakit pinggang segala. Pastu teringat sama ini budak la...telefon Auntie Wanie a.k.a ibu Rayyan...dengan harapan mau bercakap dgn beliau ni la. Tapi beliau ini dan kazen nya si rayyan tgh melalak secara berkumpulan selepas bergaduh2 manja. Jadi, redakan keadaan selama 5 minit kemudian telefon SIL sy kembali. Ok, mereka sudah diam. Mungkin terubat rindu dendam kesumat di dada ini tatkala mendengar suaranya nanti. As usual, beliau tidak hengen bercakap dgn ibu kandungnya ini. Apakah beliau sudah melupakan sy? Atau mungkin beliau berdendam kerana meninggalkan beliau di rumah atuk+neneknya? Smpai hati beliau...sy ni punye la rindukan beliau, dpt dengau sore pon jadik la. Tapi hampa. Beliau hanya berkata "nanak" dan terus mendapatkan neneknya..Sedih. X mengapa. Minggu depan kite bertemu buku dengan ruas ye anakanda. Tunggukan kepulangan ibu dan bapa mu ini. Sila jgn buat jual mahal kelak pabila bertemu kami. Kami akan peluk kamu smpai kamu menangis dan insaf atas segala perbuatan jarak jauh kamu terhadap kami. Ini pics terbaru beliau yg di ambil oleh SIL sy. Jadi la dpt tatap kedewasaan beliau di kejauhan...haices...mcm la jauh nau kuantan-melaka...baru 3 mggu tnggalkan dah rase nak pengsan kerinduan ekekeke....

Beliau yg dimaksudkan

Bersama kazen beliau..Rayyan ImanCiuman mesra di malam minggu. Eh??Tetiba. Dah besau sok xleh cium2 molot gini tau..dosa!!

Kat umah rayyan nie..

himpunan saat2 mesra mkn bersuap2an, main bersama2an...kalau x, beliau asik bergaduh+mencakau si rayyan je kejenyer..x pdn ngan pompuan..grg sungguh..auww...

Moral of the story : Jangan tinggalkan anak lama2. Nanti anda juga yg meroyan kerinduan. Kepada anakanda, ini pics sume memori anda di masa akan dtg. Sila la baca segala coretan di belog ini kiranya ummi tiada nati. Eh, cam nak mati plak dah...oke, solat Asar siap2 ar...mane tau kan...Astarghfirullah....